作词 : Tiariel Cardozo
作曲 : Tiariel Cardozo
Tango est vita, in hac urbe, ubi nihil est, praeter umbras. Vita mea est, sicut somnium, quod in nocte, nunc moritur. In hac via longa, et ego solus ambulo, ubi umbrae sunt, et lux non est. Omnia discesserunt, sicut flos qui est mortuus, et nihil manet, praeter hanc lacrima. Nunc solum silet, in animo meo, et vita mea, est nunc in dolore. Nihil est simile, sicut tunc eramus, nunc tantum umbrae, in corde habitamus. Tango est vita, me semper sequitur, in hoc mundo, ubi nemo me capit. In corde meo, tantum vacuum est, quia tu abes, et lux non est. In hac via longa, et ego solus ambulo, ubi umbrae sunt, et spes non est. Nunc nihil manet, praeter haec lacrima, in hoc mundi, ubi amor est mortuus. Haec vita est, sicut carmen triste, quod semper in corde, meo canitur. Nunc nihil manet, praeter hanc lacrima, in hoc mundi, ubi amor est mortuus. Somnia noctis, nunc sunt dolor meus, quia in illis, tu ad me redi. Sed cum sol oritur, somnium frangitur, et ego iterum, in hoc mundo sum. Memoria tua, est mea sola societas, in hac via, ubi nemo ambulat. Finis est prope, et cor meum frangitur, in hoc mundi, ubi amor est mortuus. In hac urbe, ego te numquam inveniam, et in hoc mundo, ego te obliviscar.
作词 : Tiariel Cardozo
作曲 : Tiariel Cardozo
Tango est vita, in hac urbe, ubi nihil est, praeter umbras. Vita mea est, sicut somnium, quod in nocte, nunc moritur. In hac via longa, et ego solus ambulo, ubi umbrae sunt, et lux non est. Omnia discesserunt, sicut flos qui est mortuus, et nihil manet, praeter hanc lacrima. Nunc solum silet, in animo meo, et vita mea, est nunc in dolore. Nihil est simile, sicut tunc eramus, nunc tantum umbrae, in corde habitamus. Tango est vita, me semper sequitur, in hoc mundo, ubi nemo me capit. In corde meo, tantum vacuum est, quia tu abes, et lux non est. In hac via longa, et ego solus ambulo, ubi umbrae sunt, et spes non est. Nunc nihil manet, praeter haec lacrima, in hoc mundi, ubi amor est mortuus. Haec vita est, sicut carmen triste, quod semper in corde, meo canitur. Nunc nihil manet, praeter hanc lacrima, in hoc mundi, ubi amor est mortuus. Somnia noctis, nunc sunt dolor meus, quia in illis, tu ad me redi. Sed cum sol oritur, somnium frangitur, et ego iterum, in hoc mundo sum. Memoria tua, est mea sola societas, in hac via, ubi nemo ambulat. Finis est prope, et cor meum frangitur, in hoc mundi, ubi amor est mortuus. In hac urbe, ego te numquam inveniam, et in hoc mundo, ego te obliviscar.